7 listopada 2019 r. to ważna data dla frankowiczów. Tego dnia uzyskali oni kompetencję do uruchomienia procedury unieważnienia (w całości bądź w części) umowy kredytu hipotecznego przed sądem, w okręgu którego zamieszkują. To za sprawą nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego („k.p.c.”). W poprzednim stanie prawnym kredytobiorcy mogli wytoczyć powództwo, zgodnie z art. 30 k.p.c., jedynie przed sąd właściwy dla siedziby danego banku bądź ewentualnie przed sąd właściwy dla miejsca wykonania umowy (art. 34 k.p.c.). Było to nie tylko uciążliwe dla kredytobiorców, ale również powodowało ,,zalew” poszczególnych ,,wielkomiejskich” sądów ,,sprawami frankowym” (w szczególności w Warszawie), a tam czas oczekiwania na wyrok jest zwykle najdłuższy.

              W związku z powyższym ustawodawca, dążąc do zrównoważenia obciążenia sądów, wprowadził do Kodeksu postępowania cywilnego zmiany, odnoszące się do właściwości sądu.  Z punktu widzenia frankowiczów kluczowe znaczenie ma nowy art. 37² § 1 i § 2k.p.c., który mówi, że powództwo o roszczenie wynikające z czynności bankowej przeciwko bankowi […] można wytoczyć przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania albo siedziby powoda (§1). Przepis ten stosuje się także do powództwa przeciwko bankowi hipotecznemu lub jego następcy prawnemu o roszczenie wynikające z czynności banku hipotecznego (§2). Wskazana zmiana oznacza, że kredytobiorcy przysługuje uprawnienie do wyboru sądu właściwego do rozpoznania sprawy o unieważnienie umowy kredytu. Może on wytoczyć powództwo, jak dotychczas, na zasadach ogólnych bądź przed sąd swojego miejsca zamieszkania albo siedziby. Art. 37² k.p.c. jest zatem niejako ukłonem ustawodawcy skierowanym wobec kredytobiorców, a dodatkowo ma sprawić, że rozłożenie ,,spraw frankowych” w sądach będzie bardziej zrównoważone i odciąży sądy znajdujące się w tych największych miastach.